Στην αρχαία Ελλάδα οι έννοια του γάμου και οι συνήθειες μέσα σε αυτόν ήταν εντελώς διαφορετικές από τις σημερινές. Ο ρόλος της συζύγου ήταν δύσκολος και η συνεύρεση με τον σύζυγο της ήταν επίπονος και βασανιστικός.
Από την άλλη μεριά, ο άνδρας με τη βοήθεια της φύσης ήταν σε θέση να ικανοποιήσει την σύντροφο του έως και 12 φορές την ημέρα.
Σύμφωνα με την ιστορικό Στέφανι Λιν Μπούτιν, στη αρχαιότητα υπήρχε σωρεία σκευασμάτων τα οποία βελτίωναν την απόδοση των ανδρών. Κάποια από αυτά μάλιστα προσέφεραν μόνιμη διέγερση. Το μέλι σε συνδυασμό με το πιπέρι αποτελούσε το καλύτερο σκεύασμα.
Ένα άλλο σκεύασμα προερχόταν από ένα ινδικό φυτό το οποίο εάν ερχόταν σε επαφή με τα όργανα του συζύγου θα μπορούσε να τον κάνει να έρθει σε επαφή έως και 12 φορές την ημέρα. Για να μειώσουν τις ευεργετικές ιδιότητες του φυτού έδιναν ως αντίδοτο μερικές σταγόνες από ελαιόλαδο.
Στην Αρχαία Μεσοποταμία οι γάμοι γίνονταν με σκοπό την αναπαραγωγή. Οι δυο οικογένειες συμφωνούσαν και το ζευγάρι συναντιόταν μόνο την ημέρα του γάμου.
Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο γινόταν δημοπρασία για την επιλογή της νύφης. Συνέβαινε μια φορά το χρόνο στα χωριά της Βαβυλώνας. Οι πλούσιοι είχαν προτεραιότητα και διάλεγαν πάντα τις ομορφότερες. Οι φτωχοί πολλές φορές δεν είχαν δικαίωμα ούτε να επιλέξουν.
mixanitouxronou